Uitgekleed door angst
Prachtig dat initiatief van allerlei Bekende Nederlanders die samen een liedje zingen… Maar bij mij beweegt er persoonlijk niets van binnen als ik het hoor.
Nee, ik moet een brok in mijn keel wegslikken als ik in de rij sta bij de supermarkt waar ik wacht op mijn beurt om mijn kar te ontsmetten en handschoentjes aan te trekken.
Ik zie het meisje staan met haar fluorescerende jack aan die alle mensen vriendelijk te woord staat. Ze legt hen uit wat de bedoeling is qua hygiëne-maatregelen en afstand houden. Zonder dat ik er op voorbereid ben, knalt de brok in mijn keel en schieten mijn ogen vol. Wat gebeurt hier…??
Ander moment: We maken nog even een avondwandeling en midden op een fietspad achter bij een hondenuitlaatplaats, staat een tekening met stoepkrijt van (neem ik aan) een kind. Er zijn allemaal hartjes getekend en erbij staat geschreven ‘Hou vol, het komt goed’. Alleen al dit opschrijven bezorgt me wéér een duimendik kippenvel. Zou dit kind enig idee hebben van wat ze bij mij teweeg heeft gebracht?
Toen ik net moeder was, heb ik ook dergelijke momenten ervaren. Geheel onverwacht en op onwaarschijnlijke momenten kon ik ineens intens door iets geraakt worden. Wat is de gemene deler dan?
Ik denk dat het te maken heeft met het figuurlijk ‘uitgekleed’ worden. Want wie je bent, waar je voor staat, wat je gelooft en welk kerndoel jij in je leven hebt, werd in de run van het leven wat voorheen gewoon was vaak opgetuigd met allerlei toeters en bellen.
Maar nu staat alles van het een op het andere moment stil. Hier en daar kraakten de remmen misschien nog een beetje maar inmiddels staan we stil… Of je wilt of niet, we worden gedwongen om dit veranderingsproces in te gaan.
Goeroes van allerlei pluimage duikelen nu ineens over elkaar heen met wijsheden en (hun) waarheden zodat we de antwoorden op de zin van alles en bovenal van onszelf maar zullen vinden. Daarnaast worden we plat gegooid met tips en trucs om het thuis moeten blijven door te komen, je kinderen te handelen, je partner te verdragen, werk van privé gescheiden te houden en vooral hoe we maar productief en zinvol bezig kunnen blijven.
Zeker nuttig, daar zul je mij niets over horen zeggen. Alleen denk ik dat wanneer je op zoek bent naar echt zinvolle antwoorden over jezelf, je deze naar mijn mening per definitie alleen maar in jezelf vindt. En in de stilte in jezelf. Daar zijn we alleen over het algemeen niet zo heel erg goed in, in die stilte… Dus gaan we vervolgens de door omstandigheden opgedrongen stilte weer vullen met heel veel rumoer en geluid. Van zingende BN’ers en spirituele leiders met prangende boodschappen tot het excessief volgen van ieder snippertje nieuws dat 623 keer voorbij komt.
Terug naar de vraag waarom winkelwagentjes mij aan het huilen maken.
Ik denk dat ik mij ‘gestript’ voel van mijn ‘normaal’. Ik moet een nieuw normaal vinden in een context die bijna dagelijks verandert en waar ik totaal geen invloed op heb. Mijn prioriteit ligt, net als wanneer je net moeder wordt, bij het cirkeltje wat het aller dichtst bij mijn hart is.
Maar juist omdat het zo duidelijk is wat er echt toe doet, voel ik ook mijn hart open gaan. Mijn kern ligt ‘bloot’ waardoor de echtheid van mensen en situaties met een knal naar binnen gaan. En ik ben niet de enige zie ik om mij heen…
Sommige mensen kunnen er alleen niet zo best mee omgaan en worden heel banaal door de meest vunzige of sarcastische dingen te delen. Ik vraag me af welke kern zij hiermee proberen te bedekken…?
Anderen richten zich op hun oerdrift om het nest te beschermen en gaan wc-papier hamsteren. Misschien hopen zij zo hun angst en onzekerheid te kunnen controleren?
Hier en daar worden mensen agressief naar de ander of elkaar. Zou hun frustratie te maken kunnen hebben met een onderliggende angst om zichzelf of de ander te ontmoeten?
Maar wat we ook heel veel zien, zijn mooie initiatieven om met elkaar te verbinden. Lieve acties en zorg voor elkaar. Ons hart ligt bloot… En hoe opvallend is het dat we ineens de mensen op straat weer zien? Ja natuurlijk, we moeten 1,5 meter afstand houden en dus letten we op onze omgeving. Maar hoe mooi is het ‘bij-effect’ hiervan dat er meer gegroet wordt en we niet meer achteloos langs elkaar heen lopen?
Deze crisis, dit levensgrote veranderingsproces, kleedt ons uit tot de kern van wie we zijn en waar het allemaal (voor jou) om draait. Dàt is de emotie die het teweeg brengt of kan brengen. Maar niemand zal beweren dat het makkelijk is en niet iedereen pakt zijn proces op dezelfde manier. Ook dat mag er zijn want aan de basis van ieder gedrag ligt een positieve intentie… Toch? Misschien interessant om eens over na te denken in de uitgeklede stilte van vandaag.
Lees hier verder over onze dienst ‘Jezelf Overwinnen’…..
