GEEN GEDOE ALSJEBLIEFT…
|
“Graag doorroeien mensen!”
‘Ik wil geen gedoe!’
‘Ik wil geen last van gedoe hebben!’
‘Ik wil me niet bezighouden met gedoe!’
Zomaar een paar uitspraken over ‘gedoe’ die we allemaal wel eens gehoord of zelf uitgesproken hebben. Maar wat is dat eigenlijk, ‘gedoe’? En waarom wil iemand daar geen last van hebben?
Eén woordje ‘gedoe’, kan al zoveel (ongewenst) effect opleveren en degene die het uitspreekt, hoeft zich daar niet eens bewust van te zijn…
Wanneer twee mensen ieder een andere manier van communicatie gebruiken, kunnen zij elkaar gemakkelijk kwijtraken in het contact. Het ‘gedoe’ van de één kan als een welbekende rode lap op de ander werken. Die ene collega of familielid die liefst tot op microniveau iets wil beschrijven terwijl de luisteraar, in zijn drang om met een helicopterview situaties te benaderen, al na 2 zinnen zijn irritatie of ongeduld begint te voelen. De kans bestaat dat de luisteraar niet meer hoort wat er gezegd wordt (en daardoor wellicht toch essentiële informatie mist) en de spreker zich niet gehoord of gezien voelt.
‘Gedoe’ vindt plaats in de zogenoemde onderstroom van de communicatie en uitspraken over ‘gedoe’ hebben dan ook het meeste effect in diezelfde onderstroom.
Wat gebeurt er wanneer leidinggevenden duidelijk willen maken dat ze ‘geen zin in gedoe hebben’? Want wat nu als het wel gedoe is wat gedaan of opgelost moet worden? Welke boodschap hoort degene die onderaan de streep aangewezen is om zich met dat gedoe bezig te houden? En wat is het effect in zijn/haar onderstroom van de boodschap dat ik geen zin heb om mij met het gedoe bezig te houden maar jij moet dat wel? Moet je het dan nog ‘gedoe’ noemen? Of moet de ander het gewoon niet zo gevoelig opnemen?
En als je die laatste overtuiging heb, zou het dan niet als erg arrogant over kunnen komen dat een ander het gedoe maar op moet lossen want jij hebt daar geen zin/tijd/ruimte/aandacht voor?
Enige oefening van een of beide kanten kan helpend zijn om deze miscommunicatie de wereld uit te helpen. Je kunt namelijk leren om te herkennen wat er gebeurt, hoe je jouw eigen reactie daarop kunt beïnvloeden en hoe je iemand in het gesprek kunt sturen zonder te domineren.
Om communicatie op elkaar af te stemmen, zonder jouw eigenheid op te hoeven geven, is inzicht in jezelf en de ander nodig. En voordat je denkt ‘dat heb ik wel’, nog even de reminder dat wij allemaal een blinde vlek hebben die (deels) verhindert om bij onszelf te zien wat anderen zien….
